Za Progiem

3.06. Ent i entowa żona

tekst: pieśń elfów wykonał: Drzewiec spisał: J. R. R. Tolkien, „Władca Pierścieni”, księga III, rozdział 4 przełożył i umuzycznił: Marcin 'Baltazar’ Gąbka ENT:              e                         h    e       C             D         e Gdy wiosna liściem zdobi buk i sok w konary śle                                          h          e     C                 D          G gdy światło w leśnej strudze lśni i wiatr na brzegu dmie            a                     e        D              C           D            e gdy długi krok, głęboki dech, i w górach pachnie maj              a                            e                        C     D                   e Wróć do mnie, wróć! I powiedz mi, że piękny jest mój kraj! ENTOWA ŻONA:             e                                 h              e      C            D            e Gdy wiosna wkracza w przestrzeń pól i ziarnem darzy źdźbła                                  h              e           C           D        G gdy kwiaty białe niczym śnieg pokryją drzewny sad             a                             e           D           C          D        e gdy słońce z deszczem ziemię tnąc napełnią wonią gaj        a                       e                    C     D                  e Zostanę tu, nie wrócę już, bo piękny jest mój kraj. a e C D e ENT:          e                 D             G             C             D           G Gdy lato już napełnia świat i w złotym świetle dnia           e                            D      G         C              D            G pod dachem śpiących liści żar kołysze drzewa w snach           a                    G          D            C         D           G Gdy leśnej groty wabi chłód, i dmie zachodni wiatr             a                           e                        C      D                      e Wróć do mnie wróć! I powiedz mi, że lepszy jest mój świat! ENTOWA ŻONA:           e                     D             G           C             D           G Gdy lato wśród owoców drzew i drobnych jagód gron             e                   D         G      C            D       G gdy złote źdźbło i biały kłos i żniw zebrany plon             a                    e            D                    C        D          G gdy cieknie miód i jabłka lśnią, choć dmie zachodni wiatr        a                         e                            C   D                     e Zostanę tu, gdzie słońca blask, bo lepszy jest mój świat! a e C D e ENT:           e                      h             e                 a      h        e Gdy zima dzika przygna śmierć na wzgórza oraz las                                      h         e                     a             h           e gdy pęknie pień, a czarna noc, dniom szarym skradnie czas               a                            e          D                      C            D        e gdy śmiercią wionie wschodni wiatr, deszcz gorzkie spuści łzy          a                   e                       C D                      e Ja znajdę Cię, zawołam Cię, i wrócę tam, gdzie Ty ENTOWA ŻONA                                         h            e                a                h           e Gdy zima przyjdzie, ścichnie śpiew, gdy na świat spadnie mrok                                   h        e           a         h       e gdy pęknie wpół jałowy pień, i prac ustanie tok          a                     e         D          C              D           e Ja znajdę Cię, wyczekam Cię, i gdy mnie spotkasz też        a                        e                        C      D                  e Ruszymy razem drogą na-przód ,poprzez gorzki deszcz. RAZEM                 a                     e                  G                        D                       e        D       G    D                    e       (D h)                   e          Ruszymy razem drogą na zachodni świata skraj         gdzie oba nasze serca znajdą w końcu          wspólny kraj a e G D   a D G D   e D h e po angielsku: Ent:              e                         h    e       C             D         e When spring unfolds the beechen-leaf and sap is in the bough,                                          h          e     C                 D          G When light is on the wild-wood stream, and wind is on the brow,            a                     e        D              C           D            e When stride is long, and breath is deep, and keen the mountain air,              a                            e                        C     D                   e Come back to me! Come back to me, and say my land is fair! Entwife:              e                         h    e       C             D         e When Spring is come to garth and field, and corn is in the blade,                                          h          e     C                 D          G When blossom like a shining snow is on the orchard laid,            a                     e        D              C           D            e When sun and shower upon the earth with fragrance fill the air,              a                            e                        C     D                   e I’ll linger here, and will not come, because my land is fair! Ent:          e                 D             G             C             D           G When Summer lies upon the world, and in a noon of gold           e                            D      G         C              D            G Beneath the roof of sleeping leaves the dreams of trees unfold,           a                    G          D            C         D           G When woodland halls are green and cool, and wind is in the West,             a                           e                        C      D                      e Come back to me! Come back to me, and say my land is best! Entwife:          e                 D             G             C             D           G When Summer warms the hanging fruit and burns the berry brown;           e                            D      G         C              D            G When straw is gold, and ear is white, and harvest comes to town;           a                    G          D            C         D           G When honey spills, and apple swells, though wind be in the West,             a                           e                        C      D                      e I’ll linger here beneath the Sun, because my land is best! Ent:           e                      h             e                 a      h        e When Winter comes, the winter wild that hill and wood shall slay;                                      h         e                     a             h           e When trees shall fall and starless night devour the sunless day;

3.06. Ent i entowa żona Read More »

3.10. Echo rohirrimów

autor: tradycyjna pieśń Rohanu wykonał: Aragorn spisał: J. R. R. Tolkien, w „Władca Pierścieni”, księga III, rozdział 6 przełożył: Marcin 'Baltazar’ Gąbka muzyka: Stanisław 'Stanis’ Marinczenko Where now the horse and the rider?         a Where is the horn that was blowing?        B Where is the helm and the hauberk,         a G F and the bright hair flowing?                         G e a Where is the hand on the harpstring,         a and the red fire glowing?                              B Where is the spring and the harvest          a G F and the tall corn growing?                           G e a They have passed like rain on the mountain,    B a like a wind in the meadow;                                   B a The days have gone down in the West               d a behind the hills into shadow.                                 F G a Who shall gather the smoke           B of the dead wood burning,              a Or behold the flowing years           d a from the Sea returning?                   G e a B a     B a     d a    F G a Gdzie są dziś jeździec i rumak?    h Gdzie rogów silne głosy?               C Gdzie jest hełm i kolczuga             h A G i rozwiane włosy>                             A fis h Gdzie dłoń harfisty na strunach,     h ognia blask wśród nocy?                  C Gdzie ta wiosna i żniwa                     h A G i nabrzmiałe kłosy?                            A fis h Przeminęły jak deszcze wśród szczytów    C h i jak wiatr nad stepami                                    C h te dni już odeszły na Zachód                         e h i w cienie hen za wzgórzami.                         G A h Kto zdoła zebrać dym         C ze spalonych krajów            h albo ujrzeć przeszłe dni      e h jak zza mórz wracają.           A fis h Where now the horse and the rider?         cis Where is the horn that was blowing?        D Where is the helm and the hauberk,         cis H A and the bright hair flowing?                         H gis cis They have passed like rain on the mountain,    D cis like a wind in the meadow;                                   D cis The days have gone down in the West               fis cis behind the hills into shadow.                                 A H

3.10. Echo rohirrimów Read More »

3.11. Powstańcie jeźdźcy Rohanu

autor: Rohirrimowie wykonał: Theoden spisał: J.R.R.Tolkien, „Władca Pierścieni”, księga III, rozdział 6 przełożyli: Marcin 'Mithgaraf’ Niewalda i Marcin 'Baltazar’ Gąbka umuzycznił: Marcin 'Mithgaraf; Niewalda wstęp A …A …A … A… A Wstańcie już, powstańcie  (3x) a     G               (5/4) Jeźdźcy Rohanu D a Potworne rzeczy budzą się (3x) a     G Czerń na wschodzie D a Siodłajcie konie, bierzcie róg w dłonie, F  e   F   e (4/4) Eorlingowie Gotujcie się! F  e        a instrumental a   D   A   D Wstańcie już, powstańcie  (3x) a     G               (5/4) Jeźdźcy Rohanu D a Okropne rzeczy budzą się (3x) a     G Rzeź i ogień D a Włócznie stępimy, tarcze skruszymy F  e   F   e (4/4) Dzień krwawy spieszy, dzień  ostrych mieczy F  e   F   e Z brzaskiem pospołu, czas do Gondoru F  e   F   e Gotujcie się F  e        a Siodłajcie konie, bierzcie róg w dłonie, Eorlingowie Gotujcie się! instrumental a   D   A   D Włócznie stępimy, tarcze skruszymy Dzień krwawy spieszy, dzień  ostrych mieczy Z brzaskiem pospołu, czas do Gondoru Gotujcie się Siodłajcie konie, bierzcie róg w dłonie, Eorlingowie Gotujcie się! zakończenie /wyciszanie A   A    A   A   Arise now, arise, Riders of Théoden! Dire deeds awake: dark is it eastward. Let horse be bridled, horn be sounded! Forth Eorlingas! Arise, arise, Riders of Théoden! Fell deeds awake: fire and slaughter! Spear shall be shaken, shield be splintered, a sword-day, a red day, ere the sun rises! Ride now, ride now! Ride to Gondor! Let horse be bridled, horn be sounded! Forth Eorlingas! Arise, arise! Spear shall be shaken, shield be splintered, a sword-day, a red day, ere the sun rises! Ride now, ride now! Ride to Gondor! Forth Eorlingas! Let horse be bridled, horn be sounded! Forth Eorlingas! Arise, arise!

3.11. Powstańcie jeźdźcy Rohanu Read More »

6.1. W zachodnich krajach

wykonał: Samwise Gamgee na podstawie poezji Bilba Bagginsa spisał: J. R. R. Tolkien, księga VI, rozdział 1: „Wieża nad Cirith Ungol” przełożył: Marcin 'Baltazar’ Gąbka muzyka: Marcin 'Mithgaraf’ Niewalda 1) W zachodnich krajach słońce lśni,             Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) być może kwitnie krzew pączkują drzewa, nurt się skrzy i zięby słychać śpiew. A może trwa bezchmurna noc                    Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) gdy rozhuśtany buk elfickie gwiazdy w drzewny włos                E fis E fis  (akordy) jak biały klejnot wplótł.                                  E fis E fis  H Ref. A może trwa bezchmurna noc             E    fis    E/Gis    A gdy rozhuśtany buk                                        E/H    H elfickie gwiazdy w drzewny włos                E    fis    E/Gis    A jak biały klejnot wplótł                                  E/H    H 2) Choć leżę tu gdzie drogi kres                 Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) i mrok spowija mnie                                      Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) za cieniem wielkich, silnych wież,              E fis E fis  (akordy) na gór strzelistych tle.                                  E fis E fis  H Ref. To słońce wzejdzie ponad cień           E    fis    E/Gis    A | i gwiazd nie minie blask,                               E/H   H | nie powiem, więc, że minął dzień               E    fis    E/Gis    A | (2x) i nie pożegnam gwiazd!                                E/H   H | … bezchmurna noc …                                       E fis E  fis … … pączkują drzewa … … elfickie gwiazdy … … biały klejnot … … kwitnie krzew … … słońce lśni … … w zachodnich krajach                                    E … fis … E po angielsku: 1) In western lands beneath the Sun                   Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) the flowers may rise in Spring, the trees may bud, the waters run, the merry finches sing. Or there maybe ’tis cloudless night                     Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) and swaying beeches bear the Elven-stars as jewels white                            E fis E fis  (akordy) amid their branching hair.                                       E fis E fis  H Ref) Or there maybe ’tis cloudless night             E    fis    E/Gis    A and swaying beeches bear                                     E/H    H the Elven-stars as jewels white                             E    fis    E/Gis    A amid their branching hair.                                       E/H    H 2) Though here at journey’s end I lie                    Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) in darkness buried deep,                                        Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) beyond all towers strong and high,                      E fis E fis  (akordy) beyond all mountains steep,                                  E fis E fis  H Ref) above all shadows rides the Sun                 E    fis    E/Gis    A | and Stars for ever dwell:                                         E/H   H | I will not say the Day is done,                                 E    fis    E/Gis    A | (2x) nor bid the Stars farewell.                                      E/H   H | …cloudless night…                                                    E fis E  fis … …the trees may bud… …the Elven-stars… …jewels white… …the flowers may rise… …rides the Sun… …in western lands…                                                   E … fis … E

6.1. W zachodnich krajach Read More »

Samson

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Międzychód 2017 d  a C d     d C a d     d a C d      d C a d 1) „Z tego, co spożywa, wyszło pożywienie,       d a C d z tego, co tchnie grozą, słodycz wydobyto.        d a d Prawdę odszukajcie w słowach tych ukrytą:      d a C d zakład warty świeczki, stawka w dobrej cenie!” d a d Samson pieści żonę, członki mu goreją         d C a d wbrew bożemu prawu, gwoli pożądania.     d C a d Siedem dni wesela, siedem dni poznania!   d C a d W trwałość ulotności syci się nadzieją.        d C a d „Jeśli mnie miłujesz zdradź mi tajemnicę!”          F C G0 d Siedem dni upojnych, siedem dni wahania…        F C G0 d Serce nie okłamie, rozkosz myśl pochłania,        F C G0 d Samson rozwiązanie daje Filistynce.                    F C G0 d „Cóż lwa grozą bije, a cóż miód słodyczą?”                         d a C d Sędzia płaci zdradę w płaszczach krwią zbroczonych.    d C a d Siedem dni ułudy, siedem dni zdradzonych!                      F C G0 d Szczęście zaorano jego jałowicą!                                          F g B A7 Biegną szczute lisy, Płoną w Tibnie pola,                        d B C d    B C    d B C A gore ogień zemsty, gniewu, bezsilności.                         A B C B A Żona wiarołomna wraz z kochankiem kona,                  d B C d     d B C d Samson w mrok zapada w krwi skąpawszy złości.       d C d C     d C a D   2) Z tego, co spożywa, wyszło pożywienie, z tego, co tchnie grozą, słodycz wydobyto. Młode lwy podrosły, z plastrów miód wypito, źródło z mroków śmierci dźwiga ciała brzemię. Wygasł gniewu ogień, popiół w pustej duszy, kurz na ścieżkach Gazy krok bezsilny wzbija. Tam głodnego męża nierządnica mija, tam bezwiednie Samson za przekąską ruszy. Jedna noc, by ciałem pustkę duszy sycić, wyssać rozkosz z łupin bezimiennej lalki, zdusić głód swych członków jak pragnienie walki. Słabość jego –  mocą chcących go pochwycić. Lecz w azylu łoża tknie go blask księżyca, przeczuć dzwon drażliwy zburzy sen głęboki. Mrok ukrywa wrogów, ale tłumi kroki i uchodzi wrogom siły tajemnica. Samson Bramę Gazy dźwiga ponad ziemię, myśl stłumioną trzeźwi rześki powiew nocy. Na wierzchołku góry zrzuca z ramion brzemię i choć znowu wolny, mroczną drogą kroczy. 3) Z tego, co spożywa, wyszło pożywienie, z tego, co tchnie grozą, słodycz wydobyto. Lew ryczący krąży, wciąż go nie zabito, miodu brak, a duszę dręczy wciąż pragnienie. Ciężko ciągnąć wnioski, kiedy wre ochota. „Jeśli mnie miłujesz, prawdę zdradź Samsonie!” Miłość go upaja, woń jej sędzia chłonie. „W moich włosach miła! W moich włosów splotach!” Pierś Dalili krągła nad Samsona głową, mocarz snem zmożony, twarz wtulona w łono. Dłoń jedwabna gładzi postać umięśnioną, ale powab dziewki nową zdradę chowa. Delikatnie błyska brzytwa w blasku świecy, na posadzce włosy się gromadzą w splotach. Przez drzwi uchylone w cieniu wielkich kotar uzbrojona zgraja do komnaty śpieszy. „Idą Filistyni!” Samson się podnosi. Zamach bierze, ale starczo drżą mu dłonie. Spójrz!  Dalila liczy złoty monet stosik, gdy ty pod ciosami padasz nieprzytomnie.   4) Tobą pożywiło się twe pożywienie, grozą tchnęło w ciebie, to coś zwał słodyczą. Pragnąc wszystko zdobyć, osiągnąłeś nicość, niezabity ciebie lew ugodził w ciemię. Drwi z twej bezsilności głosów chór, Samsonie, nie odnajdziesz światła, uwięziony w nocy. Już nie ujrzą pokus wydłubane oczy, nie pogładzą piersi w łańcuch skute dłonie. W twej ślepocie tylko wsłuchać ci się w głosy, w zbitym mule wspomnień korytarze drążyć i odnaleźć drogę, którą miałeś dążyć, nim ci żądzy bielmo przesłoniło oczy. Cicho brzmi szept prośby, skruchy i pokory: Samson zadrżał, świadom wagi swego losu i z łysiny rosną nowe pędy włosów, pada lew, miód kapie, drżą niewoli mury. Naprężywszy mięśnie marmur gnie łańcuchem. Tracą pion kolumny, pada grad sklepienia . Wróg pod gruzem skonał – deszcz zaświadczy skruchę: świadek szybkiej śmierci, świadek odkupienia.

Samson Read More »