Śpiewy Śródziemia (Za Progiem)

napisał i zaśpiewał: Samwise Gamgee spisał: J.R.R. Tolkien, „Władca Pierścieni”, księga II, rozdział 12 przełożył: Marcin 'Baltazar’ Gąbka muzyka: J.R.R. Tolkien opracowanie: Stanisław 'Stanis’ Marinczenko z repertuaru zespołu Za Progiem Troll pewien wlazł na twardy głaz            G D i starą kość gryzł raz po raz;                       C G od wielu lat tak sam ją jadł,                        G D bo z mięsem było krucho.                          G D G Plucho! Głucho!                                            C D W jaskini żył od wielu lat,                           G D a z mięsem było krucho.                            G D G (C D) Wtem idzie doń w buciskach Tom i mówi mu: ‘Tej, skądś to wziął? To wygląda jak wujka Tima gnat, co tkwić powinien w grobie. Sobie! Blobie! Od wielu lat nie żyje on, sądziłem, że tkwi w grobie.’                        instrumental A na to Troll, ’tak, skradłem ją. Lecz czym są kości co w dziurze tkwią? Twój wuj był trup, gdy kładł się w grób, nim wziąłem mu ten piszczel. Kiszczel!  Fiszczel! Zgodziłby się by troll go wziął; bo po co mu ten piszczel,’ Tom mówi: ‘Nie! Nie zgadzam się iść stąd gdy Troll bezczelnie żre wujaszka kość, aż czuję złość; Więc stary gnat oddawaj! Rawaj! Trawaj! Wuj zmarł lecz gnat wciąż jego jest więc już mi go oddawaj!                        instrumental Troll zaśmiał się, ‘masz nóżki dwie, chcę zjeść i ogryźć udka twe. Kęs mięska wszak ma słodki smak! Na Ciebie ostrzę zęby. Zręby! Glęby! Smak starych kości znudził mnie, więc w Ciebie wbiję zęby! Troll myślał że odiadek zje lecz Tom mu z łap wyślizgnął się nim spostrzegł to, okrążył go i kopnął na nauczkę Włuczkę! Buczkę! Pomyślał rad, że kopniak w zad posłuży za nauczkę!!                        instrumental Lecz trolla tył wszak twardszy był Niż kamień ten na którym tkwił równie dobrze kop i w górski stok bo troll nic nie poczuje. Pluje! Chluje! Gdy Tomcio łkał, to Troll się śmiał, że ból w swym bucie czuje. Utyka Tom odkąd wrócił w dom kulejąc wciąż na nóżkę swą A Troll na głazie tkwi a kość wciąż zrabowana! Dana! Bana! Trolla tył jest twardy tak jak był, a kość nadal zrabowana!                        instrumental x2 po angielsku:  Troll sat alone on his seat of stone, And munched and mumbled a bare old bone; For many a year he had gnawed it near, For meat was hard to come by. Done by! Gum by! In a cave in the hills he dwelt alone, And meat was hard to come by. Up came Tom with his big boots on. For it looks like the shin o’ roy nuncle Tim, As should be a-lyin’ in graveyard. Caveyard! Paveyard! And I thought he were lyin’ in graveyard’.                        instrumental 'My lad’, said Troll, 'this bone I stole. But what be bones that lie in a hole? Thy nuncle was dead as a lump o’ lead, Afore I found his shinbone. Tinbone! Thinbone! He can spare a share for a poor old troll; For he don’t need his shinbone’. Said Tom: 'I don’t see why the likes o’ thee Without axin’ leave should go makin’ free With the shank or the shin o’ my father’s kin; So hand the old bone over! Rover! Trover! Though dead he be, it belongs to he; So hand the old bone over!’                        instrumental 'For a couple o’ pins’, says Troll, and grins, 'I’ll eat thee too, and gnaw thy shins. A bit o’ fresh meat will go down sweet! I’ll try my teeth on thee now. Íĺĺ now! See now! I’m tired o’ gnawing old bones and skins; But just as he thought his dinner was caught, He found his hands had hold of naught. Before he could mind, Tom slipped behind And gave him the boot to larn him. Warn him! Darn him! A bump o’ the boot on the seat, Tom thought, Would be the way to larn him.                        instrumental But harder than stone is the flesh and bone Of a troll that sits in the hills alone. As well set your boot to the mountain’s root, For the seat of a troll don’t feel it. Peel it! Heal it! Old Troll laughed, when he heard Tom groan, And he knew his toes could feel it. Tom’s leg is game, since home he came, And his bootless foot is lasting lame; But Troll don’t care, and he’s still there With the bone he boned from its owner. Doner! Boner! Troll’s old seat is still the same, And the bone he boned from its owner!                        instrumental x2

tekst i wykonanie: Aragorn (zwrotka 1) i Legolas (zwrotka 2) spisane przez: J. R. R. Tolkien, „Władca Pierścieni”. księga III, rozdział 1 przekład i muzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka (Śpiewy Śródziemia) z repertuaru zepołu Za Progiem              e                                                       a                 e 1. Przez Rohan, pełen bujnych traw, mokradeł oraz pól,                                                              a                       e zachodni przywędrował wiatr i przebył miasta mur        a                                                     e O wietrze, jakąż wieść z zachodu dziś przynosisz mi?           a                                  e                               C       h       e Czyś widział w lśnieniu gwiazd gdzież jest wysoki Boromir?           e                                                    h                            e Widziałem go, gdzie siedem rzek i bezmiar szarych wód,                                                                            h                       e Widziałem go wśród pustych ziem, lecz szlak go dalej wiódł,        a                                                  e Aż odszedł i północy cień go skrył przed wzrokiem mym.            a                     e                       C                h      e Być może wie północny wiatr, gdzie Denethora syn.       a           e                         C                       D           e O Boromirze! Z blank na zachód spoglądałem hen,             a                                      e                           C h        e Lecz nie przybyłeś tu z bezludnych, spustoszonych ziem. (a e    C h e) 2. Znad morskich zatok południowy wiatr, od wydm i skał przyleciał, niosąc krzyki mew i w bramie smętnie łkał. O wietrze, jakąż wieść z południa niesiesz późno tak? Gdzież błądzi piękny Boromir, bo wielce mi go brak? Nie pytaj mnie gdzie on, bo tam tak mnogie kości są na plażach białych, oraz ciemnych, które smaga sztorm. Tak wielu z Anduiną odpłynęło w morską toń. Zapytaj północnego wiatru, czy ma wieści oń! O Boromirze! Z bramy na południe mknie wiele tras, Lecz nie przybywasz z krzykiem mew od szarych morskich plaż. 3. Z królewskich wrót północny wiatr nad wodospadem wiał I zimno oraz czysto jego róg nad wieżą brzmiał. O wietrze, jakąż dziś z północy nam przynosisz wieść ? Co z dzielnym Boromirem, bo już dawno odszedł gdzieś Nad Amon Hen brzmiał jego krzyk, gdy z wrogiem walczył sam Złamany miecz, pękniętą tarczę z nim zniesiono tam Gdzie z dumną głowę, z piekną twarzą  spoczął w cieniu burt I Na swej piersi poniósł go Raurosu złoty nurt O Boromirze! Niech na północ patrzy Wieża Czat Ku złotym Rauros Wodogrzmotom, aż przeminie świat. (x2) po angielsku:                        e                                              a                                    e 1. Through Rohan over fen and field where the long grass grows                                                                      a                               e The West Wind comes walking, and about the walls it goes.               a                                                                                      e ‘What news from the West, O wandering wind, do you bring to me tonight?          a                           e                           C          h         e Have you seen Boromir the Tall by moon or by starlight?       e                                                                     h                            e ‘I saw him ride over seven streams, over waters wide and grey,                                                               h                       e I saw him walk in empty lands until he passed away      a                                                      e Into the shadows of the North, I saw him then no more.                         a                           e                                    C          h      e The North Wind may have heard the horn of the son of Denethor,           a      e                       C                  D                           e ‘O Boromir! From the high walls westward I looked afar,             a                                      e                                     C h  e But you came not from the empty lands where no men are.’  (a e    C h e) 2. From the mouths of the Sea the South Wind flies, from the sandhills and the stones,  The wailing of the gulls it bears, and at the gate it moans.  ‘What news