słowa i muzyka: Marcin Gąbka (Niemcy, Uniwersytet w Bonn – 25.10.2011)
„siadł student i kuł: długopisem w stół“
Wszedł na salę student, C
opadł na siedzenie, d
po czym w profesora G
wlepił swe spojrzenie. C E
A profesor właśnie E a
wykład swój wykłada, E a
w niepojętych zdaniach F a
dziwy wielkie gada. F E
Student podniósł rękę!
Czy coś może powie?
Nie, on tak po prostu
drapie się po głowie.
A profesor za to
w stanie uniesienia
toczy słów potoki
ciągle, bez wytchnienia.
Student ze skupieniem
pilnie obserwuje,
jak po blacie stołu
mucha spaceruje.
A profesor dalej
bez wzięcia oddechu,
tezy i teorie
wypluwa w pośpiechu.
Student ziewnął cicho,
głowę na stół składa,
mucha odlatuje,
a profesor gada:
“Przedopogadacja
hiperwypaplacji
znonsensowywuje
ogół wszelkich racji!”
Lecz czy to jest mowa
polska, czy turecka,
student ci nie powie –
– śpi już na wzór dziecka.
A profesor, pędząc
po wyżynach mowy,
opisuje wszechświat
nieludzkimi słowy…
Aż – zadźwięczał dzwonek
i profesor mowę
swoją nagle przerwał,
student podniósł głowę.
Potem opuścili
obaj salę ową:
psor ze zdartym gardłem,
student z pustą głową…