popiel

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Stryszewo, sierpień 2017 1) Poruszane blaskiem świecy tańczą cienie w ścian szczelinach,      a e obciążona straw mnogością skrzypi ciężko ław dębina,                       a e śmiech i śpiewy wśród oparów echem w każdej rosną niszy              F E – strzeż Popielu, strzeż się myszy!                                                             a e a Gerda dzban przechyla, lejąc miodny strumień cichej śmierci.       a e Władza blisko jest Popiela, lecz niepewność duszę wierci,             a e bo pod stołem, chrupiąc resztki pełznie szary pochód mniszy       F E strzeż Popielu, strzeż się myszy!                                                            a e a ref. Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna,       F a jego słowa echem w duszy Popiel słyszy:                                       F E „Książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna,             a G C G a ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy!”                                      d e a 2) Lśnienia z toni martwych oczu wydobywa księżyc blady, wchłania czarna toń jeziora mroczny sekret nocnej zdrady, lecz coś zdaje się poruszać w truchłach strutych towarzyszy – strzeż Popielu, strzeż się myszy! Osiągniętej władzy blaskiem złoci głowę mu korona, potok hołdów i podatków w chciwe płynie mu ramiona, ale sny mu kradnie chrobot coraz głośniej brzmiący w ciszy – strzeż Popielu, strzeż się myszy! ref) 3) Z nadymanych zwłok wypchniętych przez wodników hen w szuwary rozrywając skóry papier lgną się roje istot szarych. Popiel już z oddali tupot setek drobnych stópek słyszy – strzeż Popielu, strzeż się myszy! Wiosła tną jeziora lustro – zbite lustro znak nieszczęścia. Wyspa chroni choć na chwilę – wieża schron ostatni księcia, lecz tuż za nim brzeg osiąga flota z piekieł dna przybyszy – strzeż Popielu, strzeż się myszy! ref) 4) Popiel z okna włość swą widzi, swoją dumę i zhańbienie, żona w dół wskazuje, krzykiem pieczętując wróżb spełnienie. Już bękarcie zdrad nasienie, pnąc się w górę głodem dyszy – strzeż Popielu, strzeż się myszy! Już zwycięstwo jest porażką, a schronienie jest potrzaskiem, co jest małe zżera wielkich, blask potęgi w strzępach gaśnie, w dół tocząca się korona dzwoni echem w murów ciszy – strzeż Popielu, strzeż się myszy! Strzeż Popielu, strzeż się myszy! Strzeż Popielu…. 5) Kniaź samotny po Popielu śladów szuka w stęchłej wieży –       a e brak w niej księcia, znikły myszy, u jej stóp korona leży.                   a e Blask jej nęci obietnicą kryjąc w sobie moc  fetyszy…                       F E – strzeż się myszy!                                                                                     e a