Lady Winterfell (Wiersze Lodu i Ognia)

https://youtu.be/B-Va_Boue9c?si=ZIbLHMLhMRwoPdgs

słowa: Marek Kaczkowski (z tomiku „Wiersze Lodu i Ognia”)
muzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka

a                       C                    d            C      E
a e e d c e     g e e d c e    d e f e f e       h e e d c h        (nuty – instrumental)      

                           C                    G                               a
Tak! Słodkim, ufnym i beztroskim dzieckiem byłam,
                           C                            G                          a
gdy los mnie powiódł z Winterfell w szeroki świat
                          F                       G                        a
i  w słowa z pieśni bardów i tak ślepo wierzyłam,
                 F                      G                       a
w ludzi i serca kryształowe ich bez wad.


F               G                  a
Z myślami w sagach o damach i rycerzach,
                     F                              G                C G a
i z dłońmi pośród haftów, wstążek i koronek
                        F                            G                                    a
W stolicy, w zamkach jej wyniosłych, w zimnych wieżach,
                       F                            G                              a
szukałam świata z tych dziecięcych snów i mrzonek.

           a                                                       e
Królewska przystań zmienia sny w nadzieje płowe,
                    a                                                 e
i poszło strasznie to co miało iść tak gładko
                   C                                           G
Czule czesałaś moje włosy kasztanowe,
                                 d                          E                       a
lecz mnie przed życiem nie ostrzegłaś droga matko!

d                                                  a
Nadzieja szczęścia w wirze zdarzeń się zatarła,
                  d                                          a        
i wiara w ludzi już na zawsze utracona.
                          F                                       a
W końcu wrogowie wydali mnie za Karła,
                  F            F0                     E
a przyjaciele – o ironio – za Boltona!

C                    G                                 a
I opuściły dawne sny mnie, dawne mrzonki
                 d                                E                     a
gdy za naiwność własnym bólem zapłaciłam,
                       F                          G             C G a
więc pożegnałam hafty, wstążki i koronki
                F                     F0                          E
i pożegnałam Sansę        którą kiedyś byłam!

a                                               e
Może z litości oszczędziła mnie Królowa
                     a                                                  e
lub nie umiała we mnie dostrzec zagrożenia.
     F           a                    F                    a
A ja chłonęłam jej intrygi, czyny, słowa
                   F                        e                    a
– sierota, co nic już nie miała do stracenia!

a                C       d            a                                   C      F                d           F G
a e e  d c e  /  d e f  e f e  d c h  /  a e e  d c E  /  A   /  H C D   / A A G                 (dźwięki-instrumental)

                          a                                                    e
Coś we mnie pękło, gdy się zła przebrała miarka,
                      a                                             e
że żaden z katów za podłości nie zapłaci,
                  C                                                   G
postanowiłam więc obudzić w sobie Starka,
                   d        F         C         G           a
kiedy zabrakło ojca matki, siostry, braci.

F                          G                C G a
Więc zamiast tkania haftów, wstążek i koronek
                        d                            E                   a
nić własną tkać zaczęłam w pajęczynie gier.
                     F                 G                     a
tak powróciła, niosąc odsiecz i obronę
F                       d        F    G  a
na czele wojska, nowa Lady Winterfell.

d                                                a
Prawdy o świecie się uczyłam w cieniu tronu,
             d                                                              a
od najlepszych w królestwie tym nauczycieli.
                              F                                              a
Powiedz więc proszę, w godzinie swego zgonu,
                         F                             F0               E
czy dobrze zrozumiałam lekcje, lordzie Baelish ?

C                              G                                a
Dziś mogłabym znów wrócić  do dziecinnych mrzonek,
                   d                  E                        a
bratu oddając całą władzę nad Północą,
                    F                              G               C G a
Odnaleźć radość haftów, wstążek i koronek,
                          F             a
mogłabym przecież…
                           F             a
mogłabym przecież…
                           F             F0  E
mogłabym przecież…
a
ale nie wiem po co!

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *