Piosenki

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Niemcy 2013-2014 1) Blade słońce wolno wschodzi,     a e cisza dzwoni niecierpliwa,     d a mgła wśród brzóz milcząca brodzi,     a e, między ciemne groby spływa.     d a Wtem w powietrzu czuć wibracje,     a e coś się wdziera w lasu niszę:      d a trzaski, huki, detonacje,     F furkot wsiąkający w ciszę…     E Nagle poszła wieść po świecie:     a katastrofa niesłychana!     F G a Oto dziś w smoleńskim lesie     a spadł samolot polski z rana!     F G a „Co się stało?” – Każdy pyta. –     F a „Trzeba sprawdzić, czy ktoś przeżył!”      F a Lecz na miejscu już na szczęście     F paru ruskich jest żołnierzy:     E ref. „Ogradzajmy pole kaźni –     a wszak na naszym jest terenie!     e Tnijmy piłą wrak na płaty –     a by ułatwić przeniesienie!     e Zbijmy szyby w samolocie –     a tak z nich łatwo ściągnąć ślady!     e Pozostawmy szczątki w błocie –     a wszystkich zebrać nie da rady!”      e a a e a e F E 2. Oto wieść: pasażerowie     a martwi są: elita sama,     F G a w tym prezydent, wielki człowiek,     a jego żona, pierwsza dama.     F G a Kondolencje wygłoszono     F a (wczoraj już przygotowane)     F a i żal wielki wyrażono      F po tej stracie niesłychanej.     E Wcześniej zwany imbecylem     a stał się nagle bohaterem.     F G a Łzy wytoczył krokodyle     a cały rząd ze swym premierem.     F G a „Ach! Patriota, Wielki Polak –       F a dla ojczyzny straszna strata!     F a (I – nawiasem – żal ze konał     F w samotności, bo bez brata…)”      E ref.„Ogradzajmy pole kaźni… 3. Niechaj ciężar tego śledztwa sąsiad z karku nam zabierze! Ręka wesprze nas radziecka! Co pan myśli, o premierze? Sąsiad w rzeziach i rozbiorach zawsze kochał nas jak siebie, więc najwyższa przyszła pora, by znów pomógł nam w potrzebie! O premierze nasz wspaniały! Dumna jest Rzeczpospolita: w ruskie ręce los nasz cały składa pan bez zbędnych pytań! Uścisnęło się dwóch wodzów A ich słowa ludzie słyszą: „Panie sąsiad, pan pomoże?” „Pomożemy, towarzyszu!” ref. „Czarne skrzynki zabierzemy – wierną kopię wam oddamy! Zostawimy wrak na deszczu – niechaj zmyje zeń krwi plamy! Pozmieniamy członki ofiar – aby ładniej wyglądały! Wymyjemy w wraku okna – patrzcie, jak o niego dbamy!” 4) Tak sprawdzili wszystko skrzętnie, i poszlaki przebadali, a spisawszy dokumentnie taki raport nam podali: „Wina leży u polaków – sprawa przez się zrozumiała, bo ekipa sterująca miast uważać, piwsko chlała! Wszak rosyjscy kontrolerzy informacje podawali, lecz piloci polscy wieży w swym pijaństwie nie słuchali! Tak sąsiedzi wyjaśnili w prosty sposób ów incydent: głupcy sami zawinili, a najgłupszy był prezydent! On się do kabiny wdzierał i wzlatywać im zabronił, a z nim razem pan generał broń przykładał im do skroni. W końcu wszyscy nieroztropnie na rosyjską wpadli brzozę i nie docenili wcale, co rosyjskie drzewo może! O Smoleńska Brzozo mężna!     G D Tobie pieśń przystoi chwały!     e D Baobaby przepotężne     G D tego by nie dokonały!     e D Źdźbło odcięło skrzydło smoka,     e D G D wpół rozpruwszy mu podbrzusze,     e D G D przekręciwszy go na opak,     a e roztrzaskało w drobny puszek…      a H7 Pozostanie zapomnienie     a e po nich – naszych przecież bliskich,     d a z ciał złożonych w czarną ziemię     a e wyschłe kości … i pociski,     d a trochę nadaremnej złości,     a e las zamglony, pełen grozy,      d a zamachowcy na wolności,      F szary kikut ściętej brzozy,      E dla nas – szara życia bieda,     d a o codzienność zwykłe troski      C G i odłamek Tupolewa      a d a e na sukience Matki Boskiej     a e a   i odłamek Tupolewa     a d a e na sukience Matki Boskiej     a e a i odłamek Tupolewa     a d a e na sukience Matki Boskiej      a e a    Marcin 'Baltazar’ Gąbka „Smoleńsk” tekst, chwyty, akordy

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Niemcy, Wuppertal, 2013 a C G a     d E 1) Oto stoję: cztery łapy, szara sierść, a G abystre oczy, w długim pysku ostre kły;        a G a    metalowych prętów mnie otacza sieć,               F a Fna plakietce stoi napis „dziki wilk”.      F E           Podtykają różne rzeczy mi pod nos,    a G aczasem rzucą jakiejś szynki smaczny kęs, a G Cwciąż wskazują na mnie i się śmieją w głos, d aa mój treser mi nie szczędzi smacznych mięs. F E                      ref) Zbudźcie się, wy wilki uwięzione, a G C Gw których zamrożono dziką krew! a G C GWasze lasy, puszcze, pola, łąki są zielone, d a C G                            niech odezwie się w was znów odwieczny zew!aFE  2) Klatka moja jest i to mój cały świat,tu od dnia norodzin moich ciągle tkwię,ale dokądś – nie wiem dokąd – już od latmoje niespokojne serce wciąż się rwie. Czemu skaczę gdy przy klatce biegnie coś?Czemu na dźwięk strzału mnie ogarnia lęk?Czemu ludzi głos wciąż wzbudza we mnie złość?Czemu patrząc w księżyc wzbiera we mnie jęk?Ref3) Nie wiem czemu w nocy niespokojnie śpię,jakby w strachu dziko rzucam się na żer,czemu na psa widok kark mój jerzy sięi na nogi wciąż mnie stawia byle szmer. Coś mnie dusi, wciskam między kraty pysk,chwytam w nozdrza wonie, które z wiatrem mkną,chodzę w koło, siedzę w gwiazd wpatrzony błysk,widzę wolne ptaki i coś szarpie mną.Ref. 4) Znowu treser mięsa płat podaje mi,gdy w pobliżu coś strzeliło, głośno tak,że ze strachu w dłon człowieczą wbiłem kłyi poczułem żywej krwi rozkoszny smak… Nagle zbudził się mój śpiący dziki duch:skaczę, wyszarpując z ludzkiej szyi dech,przez otwarte klatki drzwi się rzucam w przód,posród wrzaskow przerażenia co sił mknę! Ref                   5) „Dziki wilk” – mym domem wreszcie puszczy szmat, a G awszelki zwierz przed moich zębów błyskiem drży, a G C      człowiek tropi wciąż mój nieuchwytny ślad, d ado księżyca z pełnej piersi wyję i… F E      Oto biegnę: cztery łapy, szara sierść,   a G a                                    bystre oczy, w długim pysku ostre kły, a G a    moich wolnych braci krąg otacza mnie, F a F             nikt wolności mojej nie odbierze mi!  F G 

autor: Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Niemcy, Bonn, 21.12.2012 1) Dwudziesty pierwszy grudnia a E Dwa tysiące dwunastego: D Cis siedzę około południa a E we wnętrzu bunkru mego. D Cis7 fis Nie wiem, co się dzieje wokół, D a schowałem się pod ziemię, D  a bezpiecznie siedzę w mroku F a ze strachu przed zniszczeniem.        F E a Bezpiecznie siedzę w mroku F a ze strachu przed zniszczeniem.        F E a     (a E) 2) Tu światło nie dociera i dźwięk się nie przebija. Czas jakby tu umiera, a jednak chyba mija. Żelbetonowa ściana oddziela mnie od świata – w nią patrzę się co rana i tak mijają lata. W nią patrzę się co rana i tak mijają lata. 3. Czy to wciąż wudziesty pierwszy swa tysiące dwunastego, czy parę dni, lub miesięcy, albo parę lat minęło? Na zewnątrz suche kości i wypalona ziemia, a może czas radości z Bożego Narodzenia… A może czas radości z Bożego Narodzenia… 4) Być może nie mam racji, lecz nie będę ryzykować. W niepewnej sytuacji najlepiej jest się schować. Nie wyjdę z tego schronu! W ciemnościach będę gnił. Ważne, że aż do zgonu bezpiecznie będę żył! Ważne, że aż do zgonu bezpiecznie będę żył!

1) Dziś w Betlejem zbiorowisko:     d A7  tłumy ludzi wokół szopy     d C F Nikt z nich nie śmie podejść blisko,     g ddrepczą w miejscu liczne stopy.     B g A7 B A7Słychać w tłumie jak we wrzawie     d F C d rozprawiają o tym dziwie:     d F C dczy to jakiś sen na jawie,     g dczy to dzieje się prawdziwie?     B g A7 B A7 W szopie Jezus leży sobie,     d   g C a Cpłacze z zimna, bo swój kocyk     d   C g C A7w płaczu kopiąc zrzucił z siebie,     F C a da dość zimno jest dziś w nocy.     d B g A7 2) Potok pytań z ust stu płynie:     d A7  skąd się też to dziecię wzięło?     d C F CW czas upojnej nocy czy nie-     g dpokalanie się poczęło?     B g A7 B A7 Czy to żywe jest stworzenie?     d F C dBog czy czlowiek? Duch czy cialo?     d F C dRzeczywistość czy złudzenie?     g dCo tu robi? Co sie stalo?     B g A7 B A7 Wielu o Jezusku gada,     d   g C a Cale nikt  mu nie pomoże,     d   C g C A7bo nikt nie wie, czy wypada     F C a ddotknąć święte Dziecię Boże.    d B g A7   3) Paru mędrków siadło z boku     d A7  i traktaty napisali:     d C F Cw nieprzerwanym słów potoku     g ddziecię to zdefiniowali.    B g A7 B A7Inni z drugiej strony siedli:     d F C dwymieniając swe poglądy     d F C dnaukowo wnet dowiedli,     g dże to wszystko są przesądy.     B g A7 B A7 A Jezusek w żłobie kwili     d   g C a Ci osmarkał pół gębusi.     d   C g C ANikt się nad nim nie pochyli,     F C a dzatem dalej płakać musi.     d B g A   4) Jedni znów postanowili     d A7  dziecię to obwołać królem.     d C F CWznoszą baszty i pomniki,     g otaczają szopę murem.     B g A7 B A7 Ktoś nie widzi w tłumie ludzi     d F C dczy faktycznie coś tam leży     d F C di wnet orzekł jeden z drugim,     g dże w te bzdury nie uwierzy.     B g A7 B A7A Jezusek tylko beczy,     d   g C a Czasikaną ma  pieluchę.     d   C g C A7Nikt przewinąć go nie śpieszy,     F C a djakby był on jakimś duchem.     d B g A7   5) Co tu czynić? – Wre juz sprzeczka:     d A7  wrogie grupy się kształtują.     d C F Jedni stoją, drudzy klęczą,     g dpost, pokutę nakazują.     B g A7 B A7Jedni chodzą z procesjami,     d F C ddrudzy chodzą z pismem świętym,     d F C dwszyscy wszystko wiedzą sami,     g dinnych mają za przeklętych.     B g A7 B A7 A Jezusek w żłobie płacze,     d   g C a Cbo nie może spać w tej wrzawie,     d  g C A7lecz na niego nikt nie baczy –     F C a dkażdy walczy w swojej sprawie.     d B g A7   6) Jakiś człek w żebraczym stroju,     d A7  inny zaś w płaszcz z krzyżem strojny     d C F Ckrzyczą: „Jezus chce pokoju!”     g d„Jezus wzywa nas do wojny!”     B g A7 B A7Rozpalili ognia stosy,     d F C dwywiesili na drzwiach tezy,     d F C dsłychać gniewne wokół głosy:     g dwalczą o to kto w co wierzy.     B g A7 B A7Jezus w żłobku się przewraca     d   g C a Ci już prawie spadł na ziemię.     d   C g C A7Nikt uwagi nań nie zwraca:     F C a dwalczy całe ludzkie plemię!     d B g A7   7. Aż tu się przez tłum przebili     d A7  matka, Józef i pasterze.     d C F CWnet do szopki sie ukryli,     g dmatka dziecię w ręce bierze.    B g A7 B A7Drzwi zamknęli by w pokoju     d F C dmóc się cieszyć obecnością     d F C dBoga, co w dziecięcia stroju     g dchce obdarzyć nas miłością.     B g A7 B A7 d   g C a C     d   C g C A7      F C a d     d B g A7   Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Bonn, grudzień 2012