Ballada o włosach

      a                       e                a                                 e   a
Włosy jasną kaskadą kosmyków spływają z głowy,
                          e           a                            e       a
otacza je aureola połysków bursztynowych.
                                              G           F                                           E
Zlewają się z czoła równiny ku uszom kształtnie rzeźbionym
           a                         G                   F                                        E
Muskając gładkie policzki, tryskając potokiem wzburzonym.

          a                          e                  d                               a e
Świetlistą loków kaskadą klif twarzy w końcu mijają
a                                   e                         d                                  a e
i wodospadem splątanym już w nowe łożyska wpływają;
           a                          d               F                               E
po smukłej pędzą kolumnie szyi drgającej tchnieniem,
       a                                                 d                  F                           E (F G A)
na dumnych wzniosłych ramionach na trzy się dzielą strumienie.
             d                                                 a                 d                             
   d          
Nurt pierwszy wśród szumów blasku gęstwiną fal w dół się toczy,
                                                     a                d                                            a  d
nad gładkich pleców sklepieniem, tysiącem kropel wzdłuż zboczy
                                       C             B                                    A
kolumny rąk obmywają rozliczne prędkie strumienie,
  d                                                  C         B                                       A
głaszcząc tak dłonie błyszczące i palce wprawiając w drżenie.

        d                           a         g                               d     a           
Dwie pozostałe odnogi, które na progach ramion
       d                               a             g                               d   a          
w drugą stronę trysnęły, ku górom piersi spływają,
                d                              g               B                                           A
skąd w jeden rosnąc wodospad, mieniąc się jasnością w słońcu,
          d                                 g              B                             A           (B C D)
na gładkiej równinie brzucha z hukiem lądują w końcu.

               g                               d             g                                           d   g
Nurt pierwszy już płynie jarem między jędrnymi wzgórzami,
                                          d                 g                             d   g
rozlewa się siecią po obu, skrzącymi wody smugami;
                                                 F                Dis                     D
nurt drugi zaś toczy się prędko po cudnej dolinie łona,
g                                      F        Dis                          D
po życiodajnej szczelinie i łąkach po obu stronach.

    g                                     d                c                                 g  d
A potem na smukłych biodrach łączą się liczne odnogi
     g                                 d              c                                 g d
i lśniąca głaszcze zasłona cudownie rzeźbione nogi,
     g                        c             Dis                               D
całując kolana, kostki i palce głaszcząc w ochocie,
       g                                       c            g               D          g
spadają ze skarpy stóp włosy… i nagle lądują w błocie.

* * *

  a                             e         d                                 a    e
Teraz płynąc po ziemi tracą cudne swe lśnienie,
   a                            e                d                  a  e
giną gdzieś zaplątane w skały i w korzenie,
    a                                              d        F                      E
kłębią się, z piachem mieszają, brudne i połamane,
      a                               d            F                          E                (F G A)
w suche, zaschłe kołtuny, czarne kłęby splątane.

                 d                        a                       g             d   a
Gdzieś z tyłu została rozkosz, świetliste upojenie,
  d                                      a                 g                                 d   a
rzeka błyszcząca w słońcu, szczęście trwające mgnienie,
     d                        g                B                                       A
dzikość, siła żywiołu, przyjemność, wolność i drżenie:
         d                                g                    B           A           d          (B C D)
z wyniosłych doznań radości na twardą spadły ziemię.

            g                              d                  c                               g    D       
Nie chciały zostać związane, ni skrępowane w warkocze,
        g                                d               c                             g   D
pragnęły w pełni wolności kosztować życia rozkosze.
          g                              c                  Dis                             D
Za dzikim swym pożądaniem, głosem instynktu zaklęte,
      g                                     c                       
pragnęły mieć pełnię szczęścia…

     g                        D7             g [D] g
 dziś wszystkie zostaną ścięte.

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *