Marcin Gąbka

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Niemcy 2013-2014 1) Blade słońce wolno wschodzi,     a e cisza dzwoni niecierpliwa,     d a mgła wśród brzóz milcząca brodzi,     a e, między ciemne groby spływa.     d a Wtem w powietrzu czuć wibracje,     a e coś się wdziera w lasu niszę:      d a trzaski, huki, detonacje,     F furkot wsiąkający w ciszę…     E Nagle poszła wieść po świecie:     a katastrofa niesłychana!     F G a Oto dziś w smoleńskim lesie     a spadł samolot polski z rana!     F G a „Co się stało?” – Każdy pyta. –     F a „Trzeba sprawdzić, czy ktoś przeżył!”      F a Lecz na miejscu już na szczęście     F paru ruskich jest żołnierzy:     E ref. „Ogradzajmy pole kaźni –     a wszak na naszym jest terenie!     e Tnijmy piłą wrak na płaty –     a by ułatwić przeniesienie!     e Zbijmy szyby w samolocie –     a tak z nich łatwo ściągnąć ślady!     e Pozostawmy szczątki w błocie –     a wszystkich zebrać nie da rady!”      e a a e a e F E 2. Oto wieść: pasażerowie     a martwi są: elita sama,     F G a w tym prezydent, wielki człowiek,     a jego żona, pierwsza dama.     F G a Kondolencje wygłoszono     F a (wczoraj już przygotowane)     F a i żal wielki wyrażono      F po tej stracie niesłychanej.     E Wcześniej zwany imbecylem     a stał się nagle bohaterem.     F G a Łzy wytoczył krokodyle     a cały rząd ze swym premierem.     F G a „Ach! Patriota, Wielki Polak –       F a dla ojczyzny straszna strata!     F a (I – nawiasem – żal ze konał     F w samotności, bo bez brata…)”      E ref.„Ogradzajmy pole kaźni… 3. Niechaj ciężar tego śledztwa sąsiad z karku nam zabierze! Ręka wesprze nas radziecka! Co pan myśli, o premierze? Sąsiad w rzeziach i rozbiorach zawsze kochał nas jak siebie, więc najwyższa przyszła pora, by znów pomógł nam w potrzebie! O premierze nasz wspaniały! Dumna jest Rzeczpospolita: w ruskie ręce los nasz cały składa pan bez zbędnych pytań! Uścisnęło się dwóch wodzów A ich słowa ludzie słyszą: „Panie sąsiad, pan pomoże?” „Pomożemy, towarzyszu!” ref. „Czarne skrzynki zabierzemy – wierną kopię wam oddamy! Zostawimy wrak na deszczu – niechaj zmyje zeń krwi plamy! Pozmieniamy członki ofiar – aby ładniej wyglądały! Wymyjemy w wraku okna – patrzcie, jak o niego dbamy!” 4) Tak sprawdzili wszystko skrzętnie, i poszlaki przebadali, a spisawszy dokumentnie taki raport nam podali: „Wina leży u polaków – sprawa przez się zrozumiała, bo ekipa sterująca miast uważać, piwsko chlała! Wszak rosyjscy kontrolerzy informacje podawali, lecz piloci polscy wieży w swym pijaństwie nie słuchali! Tak sąsiedzi wyjaśnili w prosty sposób ów incydent: głupcy sami zawinili, a najgłupszy był prezydent! On się do kabiny wdzierał i wzlatywać im zabronił, a z nim razem pan generał broń przykładał im do skroni. W końcu wszyscy nieroztropnie na rosyjską wpadli brzozę i nie docenili wcale, co rosyjskie drzewo może! O Smoleńska Brzozo mężna!     G D Tobie pieśń przystoi chwały!     e D Baobaby przepotężne     G D tego by nie dokonały!     e D Źdźbło odcięło skrzydło smoka,     e D G D wpół rozpruwszy mu podbrzusze,     e D G D przekręciwszy go na opak,     a e roztrzaskało w drobny puszek…      a H7 Pozostanie zapomnienie     a e po nich – naszych przecież bliskich,     d a z ciał złożonych w czarną ziemię     a e wyschłe kości … i pociski,     d a trochę nadaremnej złości,     a e las zamglony, pełen grozy,      d a zamachowcy na wolności,      F szary kikut ściętej brzozy,      E dla nas – szara życia bieda,     d a o codzienność zwykłe troski      C G i odłamek Tupolewa      a d a e na sukience Matki Boskiej     a e a   i odłamek Tupolewa     a d a e na sukience Matki Boskiej     a e a i odłamek Tupolewa     a d a e na sukience Matki Boskiej      a e a    Marcin 'Baltazar’ Gąbka „Smoleńsk” tekst, chwyty, akordy

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, Niemcy, Wuppertal, 2013 a C G a     d E 1) Oto stoję: cztery łapy, szara sierść, a G abystre oczy, w długim pysku ostre kły;        a G a    metalowych prętów mnie otacza sieć,               F a Fna plakietce stoi napis „dziki wilk”.      F E           Podtykają różne rzeczy mi pod nos,    a G aczasem rzucą jakiejś szynki smaczny kęs, a G Cwciąż wskazują na mnie i się śmieją w głos, d aa mój treser mi nie szczędzi smacznych mięs. F E                      ref) Zbudźcie się, wy wilki uwięzione, a G C Gw których zamrożono dziką krew! a G C GWasze lasy, puszcze, pola, łąki są zielone, d a C G                            niech odezwie się w was znów odwieczny zew!aFE  2) Klatka moja jest i to mój cały świat,tu od dnia norodzin moich ciągle tkwię,ale dokądś – nie wiem dokąd – już od latmoje niespokojne serce wciąż się rwie. Czemu skaczę gdy przy klatce biegnie coś?Czemu na dźwięk strzału mnie ogarnia lęk?Czemu ludzi głos wciąż wzbudza we mnie złość?Czemu patrząc w księżyc wzbiera we mnie jęk?Ref3) Nie wiem czemu w nocy niespokojnie śpię,jakby w strachu dziko rzucam się na żer,czemu na psa widok kark mój jerzy sięi na nogi wciąż mnie stawia byle szmer. Coś mnie dusi, wciskam między kraty pysk,chwytam w nozdrza wonie, które z wiatrem mkną,chodzę w koło, siedzę w gwiazd wpatrzony błysk,widzę wolne ptaki i coś szarpie mną.Ref. 4) Znowu treser mięsa płat podaje mi,gdy w pobliżu coś strzeliło, głośno tak,że ze strachu w dłon człowieczą wbiłem kłyi poczułem żywej krwi rozkoszny smak… Nagle zbudził się mój śpiący dziki duch:skaczę, wyszarpując z ludzkiej szyi dech,przez otwarte klatki drzwi się rzucam w przód,posród wrzaskow przerażenia co sił mknę! Ref                   5) „Dziki wilk” – mym domem wreszcie puszczy szmat, a G awszelki zwierz przed moich zębów błyskiem drży, a G C      człowiek tropi wciąż mój nieuchwytny ślad, d ado księżyca z pełnej piersi wyję i… F E      Oto biegnę: cztery łapy, szara sierść,   a G a                                    bystre oczy, w długim pysku ostre kły, a G a    moich wolnych braci krąg otacza mnie, F a F             nikt wolności mojej nie odbierze mi!  F G