Marcin Gąbka

Sąd Ostateczny (Raj 2)\

słowa: Jacek Kaczmarski muzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka (Raj 2) kapodaster 2            a                                                     F0           a Z niebytu nas wydobył ten niepowtarzalny głos          F0                                            E I wszystko było widać równocześnie           d                                                             Na ziemi płonie czarnym ogniem ludzkich powłok stos         E                             F                     E A w jego tłustym wnętrzu walczą bestie                       a                                              F0              a Stłumione Słońce spada w dół nim cichnie pierwsza z trąb        F0                                              E I widać twarz bezkrwistą archanioła                  d                                         Zastępy białe wypełniają pół nieskończonych łąk        E                        F                  E I szatan swoją czarną armię woła                   a           d        a A ja nie widzę swego ciała        d              E7        a Gdzie moja postać ludzka    a      E                       a           G Jak stanę przed obliczem Pana        d          e        a                  F Gdy imię moje pustka                            b                                                 Fis0      b Największa z bitew toczy się nim cichnie druga z trąb    Fis0                                           F I gęsta krew na biel i czerń upada              dis                                   Z grobowców wstają ciała i szukają swoich dusz                F                                      Fis             F                  Dla wszystkich zmartwychwstanie i zagłada                         b                                           Fis0      b Łagodnych dolin gaśnie świt i głosi trzecia z trąb        Fis0                                                       F Zarazę, strach i pomór wszystkich zwierząt                     dis                        Upalnych pustyń suchy żar wygasza nagły ziąb    F                    Fis                     F             I czaszki oblodzone zęby szczerzą                 b          dis      b A ja nie widzę swego ciała        dis          F7           b Gdzie moja postać ludzka   b     F                        b           Gis Jak stanę przed obliczem Pana          dis      f       b               Fis Gdy imię moje pustka                   h                                                                 G0      h Święci mijają w pędzie mnie, bo grzmi już czwarta z trąb           G0                                                        Fis A w każdej twarzy skrzepła wielkość chwili    e                     I ludzie karawaną dusz na Ostateczny Sąd        Fis                        G                            Fis Po niebie płyną w ciałach w których żyli                            h                                                         G0        h Zmurszałe strzępy pięknych skór głos szarpie piąta z trąb              G0                                                          Fis Chciałbym znów czuć ból prawdziwego ciała                   e                         Byle ochłapu co nadaje duszy ludzki kształt      Fis                  G             Fis I prawo do wyroku trybunału                h           e            h A ja nie widzę swego ciała      e            Fis7       h Gdzie moja postać ludzka    h      Fis                   h             A Jak stanę przed obliczem Pana         e        fis       h               G Gdy imię moje pustka                             c                                        Gis0  h Grzmi szósta z trąb i widać już całego wiru oś Gis0                                           G Pośrodku świata Wielki Oskarżyciel f                A tłumy wokół Niego mkną i wznoszą się pod strop               G                       Gis                      G Lub z krzykiem przewalają się w niebycie                          c                                                 Gis0   c Grzmi siódma i ostatnia z

Sąd Ostateczny (Raj 2)\ Read More »

Ostatnie Słowo (Raj 2)

słowa: Jacek Kaczmarskimuzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka („Raj 2”) kapodaster 3 a d E a / d F0 E / d a / F G a Najwyższy Sądzie Ostateczny!       a d E aO najsurowszą proszę z kar,            d F0 EBom jest utracjusz i bezecnik,        d aKtóry bez rozgrzeszenia zmarł!       F G a Nie doceniłem darów bożych,               E F ETylkom nazywał je i brał;                        E F G F ENie znałem lęku, co by trwożył             E F EI ku doskonałości gnał.                           E F G F ENie znałem więc słodyczy szczęścia        a F aGdy się pokona taki lęk.                               d F0 EChodziłem po najprostszych ścieżkach    a F aZbijając bąki ścichapęk.                               d F0 ENie znałem bowiem gniewu, siły,         a F aCiekawość nie budziła mnie.                 F G aŚwiat szczodry dla mnie był i miły       F G aTen sam na jawie i we śnie.                    G e a Najwyższy Sądzie Ostateczny!       a d E aO najsurowszą proszę z kar,            d F0 EBom jest utracjusz i bezecnik,        d aKtóry bez rozgrzeszenia zmarł!       F G a Żony wychować nie umiałem        E F EWięc winić tu nie mogę jej,             E F G F ELecz, jeśli pojąć coś zdołałem       E F EZ mych dni – to tylko dzięki niej.    E F G F EMój syn mordercą brata stał się,          a F aCzym ściągnął hańbę na nasz byt;      d F0 EDo zbrodni nawet przyznać bał się      a F aI skazał nas na ból i wstyd.                     d F0 EWięc w tym ostatnim słowie czuję           a F aŻe żaden sens mój żywot ma:                   F G aJeśli na piekło zasługuje                            F G aKtokolwiek z nas – to tylko ja.                   G e a Najwyższy Sądzie – ja nie biadam.      a d E aNie straszny topór mi ni sznur.              d F0 ENazwiska nie mam. Imię – Adam.         d aPraojciec ludzi. Klęski wzór.                   F G a d a F G a

Ostatnie Słowo (Raj 2) Read More »

Lady Winterfell (Wiersze Lodu i Ognia)

https://youtu.be/B-Va_Boue9c?si=ZIbLHMLhMRwoPdgs słowa: Marek Kaczkowski (z tomiku „Wiersze Lodu i Ognia”) muzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka a                       C                    d            C      E a e e d c e     g e e d c e    d e f e f e       h e e d c h        (nuty – instrumental)                                  C                    G                               a Tak! Słodkim, ufnym i beztroskim dzieckiem byłam,                            C                            G                          a gdy los mnie powiódł z Winterfell w szeroki świat                           F                       G                        a i  w słowa z pieśni bardów i tak ślepo wierzyłam,                  F                      G                       a w ludzi i serca kryształowe ich bez wad. F               G                  a Z myślami w sagach o damach i rycerzach,                      F                              G                C G a i z dłońmi pośród haftów, wstążek i koronek                         F                            G                                    a W stolicy, w zamkach jej wyniosłych, w zimnych wieżach,                        F                            G                              a szukałam świata z tych dziecięcych snów i mrzonek.            a                                                       e Królewska przystań zmienia sny w nadzieje płowe,                     a                                                 e i poszło strasznie to co miało iść tak gładko                    C                                           G Czule czesałaś moje włosy kasztanowe,                                  d                          E                       a lecz mnie przed życiem nie ostrzegłaś droga matko! d                                                  a Nadzieja szczęścia w wirze zdarzeń się zatarła,                   d                                          a         i wiara w ludzi już na zawsze utracona.                           F                                       a W końcu wrogowie wydali mnie za Karła,                   F            F0                     E a przyjaciele – o ironio – za Boltona! C                    G                                 a I opuściły dawne sny mnie, dawne mrzonki                  d                                E                     a gdy za naiwność własnym bólem zapłaciłam,                        F                          G             C G a więc pożegnałam hafty, wstążki i koronki                 F                     F0                          E i pożegnałam Sansę        którą kiedyś byłam! a                                               e Może z litości oszczędziła mnie Królowa                      a                                                  e lub nie umiała we mnie dostrzec zagrożenia.      F           a                    F                    a A ja chłonęłam jej intrygi, czyny, słowa                    F   

Lady Winterfell (Wiersze Lodu i Ognia) Read More »

3.01. Lament po Boromirze

tekst i wykonanie: Aragorn (zwrotka 1) i Legolas (zwrotka 2) spisane przez: J. R. R. Tolkien, „Władca Pierścieni”. księga III, rozdział 1 przekład i muzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka (Śpiewy Śródziemia) z repertuaru zepołu Za Progiem              e                                                       a                 e 1. Przez Rohan, pełen bujnych traw, mokradeł oraz pól,                                                              a                       e zachodni przywędrował wiatr i przebył miasta mur        a                                                     e O wietrze, jakąż wieść z zachodu dziś przynosisz mi?           a                                  e                               C       h       e Czyś widział w lśnieniu gwiazd gdzież jest wysoki Boromir?           e                                                    h                            e Widziałem go, gdzie siedem rzek i bezmiar szarych wód,                                                                            h                       e Widziałem go wśród pustych ziem, lecz szlak go dalej wiódł,        a                                                  e Aż odszedł i północy cień go skrył przed wzrokiem mym.            a                     e                       C                h      e Być może wie północny wiatr, gdzie Denethora syn.       a           e                         C                       D           e O Boromirze! Z blank na zachód spoglądałem hen,             a                                      e                           C h        e Lecz nie przybyłeś tu z bezludnych, spustoszonych ziem. (a e    C h e) 2. Znad morskich zatok południowy wiatr, od wydm i skał przyleciał, niosąc krzyki mew i w bramie smętnie łkał. O wietrze, jakąż wieść z południa niesiesz późno tak? Gdzież błądzi piękny Boromir, bo wielce mi go brak? Nie pytaj mnie gdzie on, bo tam tak mnogie kości są na plażach białych, oraz ciemnych, które smaga sztorm. Tak wielu z Anduiną odpłynęło w morską toń. Zapytaj północnego wiatru, czy ma wieści oń! O Boromirze! Z bramy na południe mknie wiele tras, Lecz nie przybywasz z krzykiem mew od szarych morskich plaż. 3. Z królewskich wrót północny wiatr nad wodospadem wiał I zimno oraz czysto jego róg nad wieżą brzmiał. O wietrze, jakąż dziś z północy nam przynosisz wieść ? Co z dzielnym Boromirem, bo już dawno odszedł gdzieś Nad Amon Hen brzmiał jego krzyk, gdy z wrogiem walczył sam Złamany miecz, pękniętą tarczę z nim zniesiono tam Gdzie z dumną głowę, z piekną twarzą  spoczął w cieniu burt I Na swej piersi poniósł go Raurosu złoty nurt O Boromirze! Niech na północ patrzy Wieża Czat Ku złotym Rauros Wodogrzmotom, aż przeminie świat. (x2) po angielsku:                        e                                              a                                    e 1. Through Rohan over fen and field where the long grass grows                                                                      a                               e The West Wind comes walking, and about the walls it goes.               a                                                                                      e ‘What news from the West, O wandering wind, do you bring to me tonight?          a                           e                           C          h         e Have you seen Boromir the Tall by moon or by starlight?       e                                                                     h                            e ‘I saw him ride over seven streams, over waters wide and grey,                                                               h                       e I saw him walk in empty lands until he passed away      a                                                      e Into the shadows of the North, I saw him then no more.                         a                           e                                    C          h      e The North Wind may have heard the horn of the son of Denethor,           a      e                       C                  D                           e ‘O Boromir! From the high walls westward I looked afar,             a                                      e                                     C h  e But you came not from the empty lands where no men are.’  (a e    C h e) 2. From the mouths of the Sea the South Wind flies, from the sandhills and the stones,  The wailing of the gulls it bears, and at the gate it moans.  ‘What news

3.01. Lament po Boromirze Read More »

3.06. Ent i entowa żona

tekst: pieśń elfów wykonał: Drzewiec spisał: J. R. R. Tolkien, „Władca Pierścieni”, księga III, rozdział 4 przełożył i umuzycznił: Marcin 'Baltazar’ Gąbka ENT:              e                         h    e       C             D         e Gdy wiosna liściem zdobi buk i sok w konary śle                                          h          e     C                 D          G gdy światło w leśnej strudze lśni i wiatr na brzegu dmie            a                     e        D              C           D            e gdy długi krok, głęboki dech, i w górach pachnie maj              a                            e                        C     D                   e Wróć do mnie, wróć! I powiedz mi, że piękny jest mój kraj! ENTOWA ŻONA:             e                                 h              e      C            D            e Gdy wiosna wkracza w przestrzeń pól i ziarnem darzy źdźbła                                  h              e           C           D        G gdy kwiaty białe niczym śnieg pokryją drzewny sad             a                             e           D           C          D        e gdy słońce z deszczem ziemię tnąc napełnią wonią gaj        a                       e                    C     D                  e Zostanę tu, nie wrócę już, bo piękny jest mój kraj. a e C D e ENT:          e                 D             G             C             D           G Gdy lato już napełnia świat i w złotym świetle dnia           e                            D      G         C              D            G pod dachem śpiących liści żar kołysze drzewa w snach           a                    G          D            C         D           G Gdy leśnej groty wabi chłód, i dmie zachodni wiatr             a                           e                        C      D                      e Wróć do mnie wróć! I powiedz mi, że lepszy jest mój świat! ENTOWA ŻONA:           e                     D             G           C             D           G Gdy lato wśród owoców drzew i drobnych jagód gron             e                   D         G      C            D       G gdy złote źdźbło i biały kłos i żniw zebrany plon             a                    e            D                    C        D          G gdy cieknie miód i jabłka lśnią, choć dmie zachodni wiatr        a                         e                            C   D                     e Zostanę tu, gdzie słońca blask, bo lepszy jest mój świat! a e C D e ENT:           e                      h             e                 a      h        e Gdy zima dzika przygna śmierć na wzgórza oraz las                                      h         e                     a             h           e gdy pęknie pień, a czarna noc, dniom szarym skradnie czas               a                            e          D                      C            D        e gdy śmiercią wionie wschodni wiatr, deszcz gorzkie spuści łzy          a                   e                       C D                      e Ja znajdę Cię, zawołam Cię, i wrócę tam, gdzie Ty ENTOWA ŻONA                                         h            e                a                h           e Gdy zima przyjdzie, ścichnie śpiew, gdy na świat spadnie mrok                                   h        e           a         h       e gdy pęknie wpół jałowy pień, i prac ustanie tok          a                     e         D          C              D           e Ja znajdę Cię, wyczekam Cię, i gdy mnie spotkasz też        a                        e                        C      D                  e Ruszymy razem drogą na-przód ,poprzez gorzki deszcz. RAZEM                 a                     e                  G                        D                       e        D       G    D                    e       (D h)                   e          Ruszymy razem drogą na zachodni świata skraj         gdzie oba nasze serca znajdą w końcu          wspólny kraj a e G D   a D G D   e D h e po angielsku: Ent:              e                         h    e       C             D         e When spring unfolds the beechen-leaf and sap is in the bough,                                          h          e     C                 D          G When light is on the wild-wood stream, and wind is on the brow,            a                     e        D              C           D            e When stride is long, and breath is deep, and keen the mountain air,              a                            e                        C     D                   e Come back to me! Come back to me, and say my land is fair! Entwife:              e                         h    e       C             D         e When Spring is come to garth and field, and corn is in the blade,                                          h          e     C                 D          G When blossom like a shining snow is on the orchard laid,            a                     e        D              C           D            e When sun and shower upon the earth with fragrance fill the air,              a                            e                        C     D                   e I’ll linger here, and will not come, because my land is fair! Ent:          e                 D             G             C             D           G When Summer lies upon the world, and in a noon of gold           e                            D      G         C              D            G Beneath the roof of sleeping leaves the dreams of trees unfold,           a                    G          D            C         D           G When woodland halls are green and cool, and wind is in the West,             a                           e                        C      D                      e Come back to me! Come back to me, and say my land is best! Entwife:          e                 D             G             C             D           G When Summer warms the hanging fruit and burns the berry brown;           e                            D      G         C              D            G When straw is gold, and ear is white, and harvest comes to town;           a                    G          D            C         D           G When honey spills, and apple swells, though wind be in the West,             a                           e                        C      D                      e I’ll linger here beneath the Sun, because my land is best! Ent:           e                      h             e                 a      h        e When Winter comes, the winter wild that hill and wood shall slay;                                      h         e                     a             h           e When trees shall fall and starless night devour the sunless day;

3.06. Ent i entowa żona Read More »

3.10. Echo rohirrimów

autor: tradycyjna pieśń Rohanu wykonał: Aragorn spisał: J. R. R. Tolkien, w „Władca Pierścieni”, księga III, rozdział 6 przełożył: Marcin 'Baltazar’ Gąbka muzyka: Stanisław 'Stanis’ Marinczenko Where now the horse and the rider?         a Where is the horn that was blowing?        B Where is the helm and the hauberk,         a G F and the bright hair flowing?                         G e a Where is the hand on the harpstring,         a and the red fire glowing?                              B Where is the spring and the harvest          a G F and the tall corn growing?                           G e a They have passed like rain on the mountain,    B a like a wind in the meadow;                                   B a The days have gone down in the West               d a behind the hills into shadow.                                 F G a Who shall gather the smoke           B of the dead wood burning,              a Or behold the flowing years           d a from the Sea returning?                   G e a B a     B a     d a    F G a Gdzie są dziś jeździec i rumak?    h Gdzie rogów silne głosy?               C Gdzie jest hełm i kolczuga             h A G i rozwiane włosy>                             A fis h Gdzie dłoń harfisty na strunach,     h ognia blask wśród nocy?                  C Gdzie ta wiosna i żniwa                     h A G i nabrzmiałe kłosy?                            A fis h Przeminęły jak deszcze wśród szczytów    C h i jak wiatr nad stepami                                    C h te dni już odeszły na Zachód                         e h i w cienie hen za wzgórzami.                         G A h Kto zdoła zebrać dym         C ze spalonych krajów            h albo ujrzeć przeszłe dni      e h jak zza mórz wracają.           A fis h Where now the horse and the rider?         cis Where is the horn that was blowing?        D Where is the helm and the hauberk,         cis H A and the bright hair flowing?                         H gis cis They have passed like rain on the mountain,    D cis like a wind in the meadow;                                   D cis The days have gone down in the West               fis cis behind the hills into shadow.                                 A H

3.10. Echo rohirrimów Read More »

3.11. Powstańcie jeźdźcy Rohanu

autor: Rohirrimowie wykonał: Theoden spisał: J.R.R.Tolkien, „Władca Pierścieni”, księga III, rozdział 6 przełożyli: Marcin 'Mithgaraf’ Niewalda i Marcin 'Baltazar’ Gąbka umuzycznił: Marcin 'Mithgaraf; Niewalda wstęp A …A …A … A… A Wstańcie już, powstańcie  (3x) a     G               (5/4) Jeźdźcy Rohanu D a Potworne rzeczy budzą się (3x) a     G Czerń na wschodzie D a Siodłajcie konie, bierzcie róg w dłonie, F  e   F   e (4/4) Eorlingowie Gotujcie się! F  e        a instrumental a   D   A   D Wstańcie już, powstańcie  (3x) a     G               (5/4) Jeźdźcy Rohanu D a Okropne rzeczy budzą się (3x) a     G Rzeź i ogień D a Włócznie stępimy, tarcze skruszymy F  e   F   e (4/4) Dzień krwawy spieszy, dzień  ostrych mieczy F  e   F   e Z brzaskiem pospołu, czas do Gondoru F  e   F   e Gotujcie się F  e        a Siodłajcie konie, bierzcie róg w dłonie, Eorlingowie Gotujcie się! instrumental a   D   A   D Włócznie stępimy, tarcze skruszymy Dzień krwawy spieszy, dzień  ostrych mieczy Z brzaskiem pospołu, czas do Gondoru Gotujcie się Siodłajcie konie, bierzcie róg w dłonie, Eorlingowie Gotujcie się! zakończenie /wyciszanie A   A    A   A   Arise now, arise, Riders of Théoden! Dire deeds awake: dark is it eastward. Let horse be bridled, horn be sounded! Forth Eorlingas! Arise, arise, Riders of Théoden! Fell deeds awake: fire and slaughter! Spear shall be shaken, shield be splintered, a sword-day, a red day, ere the sun rises! Ride now, ride now! Ride to Gondor! Let horse be bridled, horn be sounded! Forth Eorlingas! Arise, arise! Spear shall be shaken, shield be splintered, a sword-day, a red day, ere the sun rises! Ride now, ride now! Ride to Gondor! Forth Eorlingas! Let horse be bridled, horn be sounded! Forth Eorlingas! Arise, arise!

3.11. Powstańcie jeźdźcy Rohanu Read More »

6.1. W zachodnich krajach

wykonał: Samwise Gamgee na podstawie poezji Bilba Bagginsa spisał: J. R. R. Tolkien, księga VI, rozdział 1: „Wieża nad Cirith Ungol” przełożył: Marcin 'Baltazar’ Gąbka muzyka: Marcin 'Mithgaraf’ Niewalda 1) W zachodnich krajach słońce lśni,             Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) być może kwitnie krzew pączkują drzewa, nurt się skrzy i zięby słychać śpiew. A może trwa bezchmurna noc                    Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) gdy rozhuśtany buk elfickie gwiazdy w drzewny włos                E fis E fis  (akordy) jak biały klejnot wplótł.                                  E fis E fis  H Ref. A może trwa bezchmurna noc             E    fis    E/Gis    A gdy rozhuśtany buk                                        E/H    H elfickie gwiazdy w drzewny włos                E    fis    E/Gis    A jak biały klejnot wplótł                                  E/H    H 2) Choć leżę tu gdzie drogi kres                 Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) i mrok spowija mnie                                      Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) za cieniem wielkich, silnych wież,              E fis E fis  (akordy) na gór strzelistych tle.                                  E fis E fis  H Ref. To słońce wzejdzie ponad cień           E    fis    E/Gis    A | i gwiazd nie minie blask,                               E/H   H | nie powiem, więc, że minął dzień               E    fis    E/Gis    A | (2x) i nie pożegnam gwiazd!                                E/H   H | … bezchmurna noc …                                       E fis E  fis … … pączkują drzewa … … elfickie gwiazdy … … biały klejnot … … kwitnie krzew … … słońce lśni … … w zachodnich krajach                                    E … fis … E po angielsku: 1) In western lands beneath the Sun                   Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) the flowers may rise in Spring, the trees may bud, the waters run, the merry finches sing. Or there maybe ’tis cloudless night                     Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) and swaying beeches bear the Elven-stars as jewels white                            E fis E fis  (akordy) amid their branching hair.                                       E fis E fis  H Ref) Or there maybe ’tis cloudless night             E    fis    E/Gis    A and swaying beeches bear                                     E/H    H the Elven-stars as jewels white                             E    fis    E/Gis    A amid their branching hair.                                       E/H    H 2) Though here at journey’s end I lie                    Gis …  A … Gis …. A (tylko te nuty) in darkness buried deep,                                        Gis/E … A/Fis …  (tylko te nuty) beyond all towers strong and high,                      E fis E fis  (akordy) beyond all mountains steep,                                  E fis E fis  H Ref) above all shadows rides the Sun                 E    fis    E/Gis    A | and Stars for ever dwell:                                         E/H   H | I will not say the Day is done,                                 E    fis    E/Gis    A | (2x) nor bid the Stars farewell.                                      E/H   H | …cloudless night…                                                    E fis E  fis … …the trees may bud… …the Elven-stars… …jewels white… …the flowers may rise… …rides the Sun… …in western lands…                                                   E … fis … E

6.1. W zachodnich krajach Read More »

Mur (Wiersze lodu i ognia)

tekst: Marek Kaczkowski, z tomiku „Wiersze Lodu i Ognia” muzyka: Marcin 'Baltazar’ Gąbka Spójrz na bezkresy białe i ponure,                e widzisz jak bladość malują na twarzach?                 e h Bezbrzeżna przestrzeń tam, w Kraju za Murem       e a h e przecież spokojna, więc czemu przeraża?   e h e W wamsach i skórach bezpieczny się czujesz, uśpiony ciepłem zbyt długiego lata, gdy już w powietrzu złowieszczo wibruje, zimne, mordercze tchnienie antyświata. Bezwzględny obraz złowróżbnych kontrastów wyraźniej widać tu, na Muru szczycie. Przed Tobą rychłej hekatomby zwiastun za Tobą nasze błahe, mrówcze życie: 2) Ludzie w ich błogiej codziennej udręce,                               e C G D w prostych marzeniach, w pogoni za szczęściem. e C G D Lordowie ufni w grę, która się toczy,                                    a G e D snujący wizje zwycięstw i wszechmocy.                              a e C D e Zbożni septoni, zbrojni w słowa Wiary. Łupiący zbóje, złupione ofiary. Dzielni, szlachetni lub podli rycerze. Kupcy odziani pieniądza pancerzem. Złote pałace na wyniosłych stokach                         C G D e Dziewki i zbiry w zaułkach, w rynsztokach. C G H e Kowale żalu i karczmarze nędzy,                             C G D e septy rozpaczy, wojenni włóczędzy.                         C e C D e (C D e) W pajęczej sieci spraw, dążeń, nadziei, w bezwiednych szlakach własnych odysei. W szczerych pragnieniach i w przepastnych złościach w szlachetnych walkach, w pustych namiętnościach. W wojnach o schedy, w nieustannych bojach a po nich w klęskach, w triumfach lub pokojach. Na wyspach szczęścia, w odmętach zwątpienia, W spokojnych falach, w zwodniczych złudzeniach. Czasem w leniwej sielance oraczów, częściej w zgryzocie, w chorobie i w płaczu. W ciągłej litanii złorzeczeń i knowań, klęsk nieuchronnych, wiecznych rozczarowań. W wyrokach bogów, komet, przepowiedni, w chwilach odświętnych i w chwilach powszednich. W mrowisku życia, w korytarzach losu, w niezłomnym rytmie owadzich kosmosów. 3) I jak mogliśmy uwierzyć tak łatwo, że to na zawsze rzeczywistość dana? O ten mdły opar, o to brudne światło będziemy jeszcze błagać na kolanach. Gdy już nas wyrwie z niemego letargu, złudnej pewności zastanego świata, Inwazja Innych, Wędrowców i snarków co gdzieś za Murem wzbierała przez lata. I za ten żywot marny i pokraczny, trzeba nam będzie cenę krwi zapłacić. Wszystko co przyszło wysiłkiem nieznacznym, szczerze się ceni dopiero gdy traci.

Mur (Wiersze lodu i ognia) Read More »

Drzewo pieśniarzy

Marcin 'Baltazar’ Gąbka, 05.11.2024 W teraźniejszym mieście przyszłości, w ciasnym mieście globalnej wioski, w gęstej miejskiej przestrzeni cyfrowej, w sieci ulic światłowodowej zostało tylko kilka żywych drzew. Osmolonych od spalin oddechu, wymijanych przez tryby pośpiechu, wzrastających nieśpiesznie ku niebu wśród bilbordów klikbajtów i trendów, niepochopnie świat obserwujących, soku treścią ożywczą łączących sieć korzeni co gości w przeszłości z gałęziami co prą ku przyszłości. Drzewo pieśniarzy, drzewo pieśniarzy! Szumi wbrew obronnym murom ścian wieżowców przed wiatrami cichych refleksji. Rośnie wbrew infrastukturom sztucznych ozdób z fabryk sztucznej inteligencji. Nuci wbrew zatkanym uszom przez słuchawki rolek, trendów, newsów bez treści. Śpiewa wbrew przechodniów sznurom, przeganianych stresem aby czas w czasie zmieścić. Drzewo pieśniarzy, drzewo pieśniarzy! Czasem związany ekranem przechodzień głową w pień jego chropawy ugodzi, ekran upuści co zmysłów powrozem. Podniesie swe oczy na moment by ujrzeć, zadumnie się krótko przelotnie i pójdzie. Czasem turysta tryby zostawi, oknem urlopu skoczy na trawę, dzikość konarów w zachwyt go wprawi. Z drzewem selfi więc strzeli – niech słynie! W śpiesznych kliknięć galerii zaginie. Czasem zmęczony miastem mieszkaniec dotknie, posłucha, poczuje, przystanie: małą gałązkę cichutko ułamie. Pieśni pęd wolnorosły pogładzi, szczep w donicy domostwa zasadzi. Wyrośnie jeszcze jedno z żywych drzew i człowiek będzie nosił jego śpiew. W sieci ulic światłowodowej w gęstej miejskiej przestrzeni cyfrowej w ciasnym mieście globalnej wioski W teraźniejszym mieście przyszłości Może ktoś go usłyszy zrozumie może wraz z nim pieśń swą zaszumi.

Drzewo pieśniarzy Read More »